ARI YETİŞTİRİCİLİĞİ

1. Arıcılık ve arıcılık tipleri
2. Ülkemizdeki problemleri
3. Arıcılığa nasıl başlanır
4. Kovan çeşitleri ve ölçüleri
5. İlkbahar bakımı
6. Oğul mevsimi
7. Bal dönemi ve hasat'ı
8. Sonbahar ve kış bakımı
9. Arı birleştirme
10. Arıların bakımı
11. Ana arı üretme yöntemleri
12. Ana arı verme yöntemleri
13. Sahipsiz arıları kovana alma
14. Kovan yerini değiştirme
15. Körük yakma
16. Tarım ilaçları

 Arı Irkları

1. Arı ırkları
2. Bal arısı ve taksonomisi
3. Arı anatomisi
4. Arı ailesi
5. Arıların üremesi ve sosyal düzen

 Arı Ürünleri

1. Bal
2. Polen
3. Arı Sütü
4. Propolis
5. Balmumu
6. Arı zehiri
7. Apiterapi

 Arı Hastalıkları

1. Amerikan yavru çürüklüğü
2. Avrupa yavru çürüklüğü
3. Varroa hastalığı
4. Nosema hastalığı
5. Arı biti
6. Dizanteri (Adi ishal)
7. Kireç hastalığı
8. Taş hastalığı
9. Torba hastalığı
10. Trachea paraziti
11. Uyuz (Arı akarı)
12. Petek güvesi
13. Eşşek arısı
14. Karıncalar
15. Arı kuşu
16. Fare,Kirpi,Ayı
17. Yakı böceği
18. Küçük kovan böceği

ARI AİLESİ :

 Aralarında olağanüstü bir işbirliği olan arı ailesi, anaarı, işçi arı ve erkek arıdan oluşur. Arı kolonisi, kuralları çok sıkı olan bir sosyal düzen içinde birlikte yaşar. Hiçbir arı bu koloniden ayrı olarak hayatını devam ettiremez.

 Kolonide birkaç yüz erkek arı, binlerce işçi arı ve bir tek anarı bulunur. İşçi arı sayısı mevsime göre 10.000 ile 100.000 arasında değişir. Her arı ailesinin kendine özgü bir kokusu vardır. Bu yüzden dışarı çıkan her arı kendi kovanına geri dönmek zorundadır. Yabancı kovana girmek isteyen bir arıyı, nöbetçi arılar kokusundan tanıyarak içeri almazlar ve ısrar etmesi halinde mücadele ederek onu öldürürler.

Ana Arı:

 Her kovanda bir tane anaarı bulunur. Kraliçe arı, bey arı, ece arı gibi değişik isimler de verilir. Anaarının temel görevi yumurta yaparak arı kolonisinin çoğalmasını, böylece neslinin devam etmesini sağlamaktır.

 Ana arı görünüş olarak kovandaki diğer arılardan daha uzun ve gösterişlidir. Zaman zaman erkek arılarla karıştırılır. Ana arının kanatları erkeğinkinden kısa, vücudu daha narin olmakla birlikte; boyu daha uzundur. En açık fark, kanatlarının vücudunun yaklaşık yarısı uzunluğunda oluşudur. Vücudunun alt kısmı sarı, üstü ise diğer arılara nazaran daha koyu bir renktedir.

 Ana arı, işçi arıların yaptıkları görevlerin hiçbirini yapmaz. Bacaklarında fırça ve çiçek tozu kesesi yoktur. Dili de çiçeklerin balözünü emmeye yetecek kadar uzun değildir. İğnesini ise insanlara saplayamaz, yalnızca rakiplerini bertaraf etmek için kullanabilir.

 Ana arı uzun ömrü süresince oğul verme ve döllenme uçuşu hariç, kovandan dışarı hiç çıkmaz.

 Ana arı arı kolonisi içinde döllenmiş yumurta yapabilme yeteneğine sahip tek yaratıktır. Herhangi bir nedenden dolayı ölmesi ya da bu yeteneğini kaybetmesi o koloninin yok olması anlamına gelir.

 Aynı kovanda iki anaarıya asla yer yoktur. Böyle bir şey olması halinde iki arı arasında birisinin ölümüyle sonuçlanacak bir kavga başlar. Yalnızca oğul mevsiminde işçi arılar ana arıların birbirlerini öldürmesine izin vermezler.

 Arı kolonisi için hayati önem taşımasından ötürü, işçi arılar ana arının etrafında adeta pervane olurlar. Onu büyük bir özveriyle korurlar ve beslerler. Onun için kendilerini feda etmekten hiç çekinmezler. Ana arı ağzını açar açmaz dört, beş işçi arı hemen onun ağzına bal doldurur.

 Anaarının yumurta bırakma işlemi süreklidir. Hiç dinlenmez. Ana arı bir günde oldukça yüksek sayıda yumurta bırakabilir. Bu sayı mevsiminde günde 3.000Õi bulur. Bu kadar yumurta kendi ağırlığının yaklaşık iki buçuk katı kadardır.

İşçi Arı:

 İşçi arılar, arı kolonisinin en kalabalık grubunu meydana getirirler. Mevsimine göre sayıları 10.000 ile 100.000 arasında değişir. İşçi arı cinsiyet olarak dişidir. Fakat yumurtlama gibi bir fonksiyonu yerine getirmez.

 Arı kolonisinin faal olduğu ilkbahar ve yaz günlerinde bir işçi arının ortalama ömrü 40-50 gündür. Daha çok kovan içinde geçen kış mevsiminde 4-5 aya çıkar.

 Bir kovandaki işçi arısının çokluğu ve çalışkanlığı o kovanın gücünü ve verimini gösterir. Bir işçi arı kendi ağırlığı kadar yükü taşıyabilecek güçtedir.

 Kovanın iç ve dış işlerinin tümünü işçi arılar görürler. Aralarında yaşlarına göre belirlenmiş sıkı bir işbirliği vardır. Daha kolay olan içişleri genç işçi arılar, dışarıdaki işleri ise tecrübeli olan yaşlı işçi arılar yapar.

 Kovan içi işler sırasıyla şunlardır:

1. Petek gözlerini temizlemek.
2. Yeni petek gözleri inşa etmek.
3. Kovan içi temizliğini yapmak.
4. İçeride ölen arıları dışarı atmak.
5. Larvaları beslemek.
6. Yavruların üşümesini engellemek için kovan içi ısısını sabit tutmak.
7. Dışarıdan gelen işçi arıların ballarını teslim alarak peteklere yerleştirmek.
8. Balın kıvamına gelip olgunlaşması için gereken önlemleri almak.
9. Bal doldurulmuş olan petek hücresinin üzerine kapatmak.
10. Özellikle sıcak olan günlerde kovan içi ısısını ve nem dengesini sağlamak için kovan girişinde kanat çırparak hava sirkülasyonu sağlamak.
11. Kovanı dış tehlikelerden korumak için kovan girişinde bekçilik yapmak.
12. Ana arıyı beslemek ve ona yardımcılık yapmak.
13. Kovan içindeki çatlakları ve gerektiğinde kovan girişini propolis ile kapatmak.

 Bir kovanda daha çok tecrübe gerektiren ve daha tehlikeli olan dışarıdaki işler ise şunlardır:

1. Bal toplamak.
2. Prepolis toplamak.
3. Polen toplamak.
4. Su taşımak

Erkek Arı:

 Vücut yapısı olarak işçi arıdan büyük, ana arıdan küçük görünüşlüdür. Kovandaki tek fonksiyonu ana arının döllenmesini gerçekleştirmektir. Bu dölleme işi de sadece bir tek erkek arıya nasip olur. Genellikle kışın kovanlarda erkek arı bulunmaz. İlkbaharda doğarlar ve sayıları yaklaşık olarak 100 ile 500 arasında değişir.

 Erkek arı dişi arının yerine getirdiği bal, polen toplama ya da kovan içi hizmetlerin hiçbirini yapamaz. Çünkü vücut yapısı bunlara uygun değildir. İğnesi de yoktur bu yüzden sokucu özelliğe sahip değildir. Dışarıda gezerek kendi karnını bile doyuramaz. İşçi arıların getirdiği bal ve polenle beslenir. Sonbahar gelip bal mevsimi bittikten sonra işçi arılar tarafından kovan dışına atılarak ölüme terk edilirler.